Geodezja (kartografia i fotointerpretacja)

Obowiązkowy

Wprowadzenie w zakres zainteresowań geodezji, kartografii i fotointerpretacji. Metodyka inwentaryzacji obiektów w przestrzeni (metody klasyczne i nowoczesne). Narzędzia pomiarowe. Rodzaje opracowań geodezyjnych i kartograficznych w architekturze krajobrazu. Analityczne i metodyczne podstawy tworzenia opracowań graficznych, przydatnych w gospodarowaniu przestrzenią – z włączeniem zobrazowań fotogrametrycznych.

Wykład: Przedmiot zainteresowań i zastosowań geodezji, kartografii i fotointerpretacji. Systemy odniesień i układów pomiarów geodezyjnych. Elementy rachunku współrzędnych. Rola i podział osnów geodezyjnych. Metody i sprzęt do pomiarów kątowych, wysokościowych oraz liniowych. Pomiary sytuacyjne i wysokościowe. Mapy sytuacyjno-wysokościowe, obliczenia związane z wykorzystaniem map syt.-wys. Mapy do celów projektowych. Metody tyczenia sytuacyjnego i wysokościowego. Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu - zasady konstrukcji i główne zadania. Pomiary przemieszczeń i odkształceń budowli i konstrukcji. Technologia pomiarów GPS. Zarys metodyki pozyskiwania i opracowania danych fotogrametrycznych.

Pracownia specjalistyczna: zapoznanie z budową, zasadą działania + praktyczny pomiar kątów za pomocą teodolitu, przewyższeń za pomocą niwelatora, przyrządów i instrumentów do pomiarów liniowych. Wydanie, omówienie, realizacja zadania obliczeniowo – graficznego.

1. Grabowski R.J. i współaut.: Elementy geodezji w pomiarach inżynierskich, Wyd. Politechnika Białostocka, Białystok 1995

2. Banasik P. i współaut., Podstawy geomatyki, Wyd. AGH, Kraków 2011

3. Przewłocki S., Geomatyka, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2009

4. Kruszniewski P.: Geodezja w praktyce, Wyd. i Handel Książkami „Ka-Be”, Krosno 2018

5. Bogdan Wolski, Cezary Toś. Geodezja inżynieryjno - budowlana: podręcznik dla studentów wyższych szkół technicznych, Wydaw. Politechniki Krakowskiej, Kraków 2008

6. Przewłocki S.: Geodezja dla kierunków niegeodezyjnych, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002

7. Wysocki J.: Geodezja z fotogrametrią dla inżynierii środowiska i budownictwa, Wydaw. SGGW, Warszawa 2000

8. Bryś H.: Pomiary wysokościowe w pracach inżynieryjno – budowlanych, Wyd. Politechnika Krakowska, Kraków 1994

Zna i rozumie zagadnienia z zakresu nauk ścisłych niezbędne do zrozumienia zjawisk i procesów przyrodniczych; zna terminologię z zakresu architektury krajobrazu, a w szczególności z wybranych obszarów nauk przyrodniczych, technicznych i sztuk plastycznych, a także wybrane metody badawcze stosowane w tych naukach

Zna i rozumie metody odwzorowywania przestrzeni przy użyciu rysunku technicznego, zasady opracowywania i stosowania map i planów oraz programy komputerowe wykorzystywane w projektowaniu obiektów architektury krajobrazu

Potrafi odwzorować przestrzeń z wykorzystaniem umiejętności plastycznych i technicznych oraz metod tradycyjnych i komputerowych: rysunkowych, graficznych, modelowania, modelowania 3D

Potrafi posługiwać się materiałami geodezyjnymi i kartograficznymi, umie sporządzić szkice sytuacyjne i dokumentacyjne oraz plany i mapy tematyczne na potrzeby własnych opracowań projektowych

Potrafi planować i realizować pracę indywidualną i zespołową; współdziałać w zespołach o charakterze interdyscyplinarnym

Potrafi samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie

Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych wykorzystywanych przy rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

Jest gotów do przestrzegania zasad etyki zawodowej i odpowiedzialnego wypełniania obowiązków zawodowych w tym zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemu. Jest gotów do ciągłego dokształcania się w obszarach związanych z charakterem pełnionych ról zawodowych.

WYKŁAD

Zaliczenie wykładu – polega na pozytywnym rozwiązaniu zadania obliczeniowego.

Składa się ono z czterech zagadnień (jako jedno zadanie lub cztery oddzielne problemy).

Zagadnienia te obejmują zakres: niwelacja geometryczna lub trygonometryczna, elementy rachunku współrzędnych, metody pomiaru szczegółów sytuacyjnych, obliczanie powierzchni metodą analityczną. Tematyka ta – obejmuje zatem przekrojowo wybrane i najistotniejsze zagadnienia – objęte treścią wykładu. Ze względu na to, że przedmiot Geodezja (kartografia i fotointerpretacja) – nie jest dla Studentów Kierunku Architektura krajobrazu – przedmiotem kierunkowym (a pomocniczym), dopuszcza się korzystanie przez Studenta – własnych materiałów (notatki z zajęć, podręczniki i skrypty).

Stosowana jest standardowa skala ocen, przy czym do zaliczenia na ocenę:

dostateczną (3.0): niezbędne jest udzielenie poprawnych odpowiedzi na przynajmniej dwa zadania + wykazanie się chęcią – rozwiązania pozostałego przynajmniej jednego zadania,

na ocenę dostateczny plus (3,5): niezbędne jest udzielenie poprawnych odpowiedzi na przynajmniej dwa zadania + wykazanie się chęcią – rozwiązania pozostałych dwóch zadań,

na ocenę dobry (4,0): poprawne rozwiązanie trzech zadań,

na ocenę dobry plus (4,5): poprawne rozwiązanie trzech zadań i przynajmniej wykazanie się chęcią – rozwiązania czwartego zadania,

a na ocenę bardzo dobry (5,0): 100% poprawnych rozwiązań/obliczeń (czyli wszystkich czterech zadań).

Punkty ujemne – stosuje się w przypadku realizacji pracy – urągającej zasadom estetyki (standardowo obniżenie o 0,5 oceny, w przypadkach szczególnie drastycznych – o całą ocenę – w dół).

Na zaliczeniu wykładu – trzeba mieć własny kalkulator naukowy lub smartphone/iPhone/tablet z odpowiednią aplikacją „kalkulator naukowy” (obowiązuje oczywiście wtedy – włączenie „trybu samolotowego”). Trzeba także posiadać sprawny długopis czy ołówek. Prowadzący zaliczenie wykładu – nie zapewnia czegoś do pisania – zapewnia jednak arkusz z zadaniem, na którym wskazane są miejsca do wpisania odpowiedzi + wykonania obliczeń.

PRACOWNIA SPECJALISTYCZNA

Zaliczenie pracowni specjalistycznej – polega na kompleksowej ocenie aktywności Studenta podczas zajęć, zaliczenie kolokwium, a zwieńczeniem – jest merytoryczna ocena operatu technicznego i jego obrona.

Na ostateczną ocenę – składają się tu: obecność Studenta na zajęciach oraz jego zaangażowanie w wykonywanie kolejnych zadań cząstkowych, obserwowana przez prowadzącego zajęcia – sprawność w pozyskiwaniu kolejnych umiejętności, zdolność Studenta do logicznego myślenia, prawidłowe stosowanie podanych metod pomiarowych i obliczeniowych – do rozwiązywania konkretnych zadań praktycznych.

Niezbędnym warunkiem zaliczenia pracowni specjalistycznej, jest: pozytywne zaliczenie zadań pomiarowych, zaliczenie kolokwium oraz terminowe zdanie kompletnego operatu technicznego, o odpowiedniej zawartości merytorycznej, jak też i estetyce wykonanej pracy. Czynności te wykonywane są w formie obrony – i odbywają się przy udziale osób ocenianych. Jest to też czas dyskusji nad wybranymi elementami pracy, celowości zastosowania określonych metod i czynności, sugestiami nad zastosowaniem innego podejścia i innych metod do rozwiązania wybranych problemów. W sposób praktyczny – kształtują warsztat pracy i otwarcie na dyskusję – kandydata na inżyniera.

Nie przewiduje się