Mechanika konstrukcji inżynierskich

Obowiązkowy

Zapoznanie z zaawansowanymi typami analiz konstrukcji inżynierskich. Umiejętność oceny wpływów dynamicznych. Umiejętności praktyczne w zakresie stosowania sieci neuronowych.

Stateczności konstrukcji. Obciążenia krytyczne. Równanie różniczkowe pręta ściskanego. Równanie różniczkowe pręta rozciąganego. Efekty I i II rzędu. Drgania wymuszone w konstrukcjach - tłumione i nietłumione. Źródła drgań. Strojenie konstrukcji. Drgania układów o skończonej liczbie stopni swobody. Płyty cienkie i grube. Równania różniczkowe. Metody rozwiązywania równań różniczkowych wyższych rzędów. Metoda różnic skończonych. Płyty na sprężystym podłożu. Równania różniczkowe tarcz i powłok. Nieliniowość geometryczna i fizyczna. Układy mieszane. Sieci neuronowe. Projektowanie optymalnej struktury sieci.

Efekty kształcenia:

Zapoznanie z zaawansowanymi typami analiz konstrukcji inżynierskich poddanych wpływom dużych sił osiowych oraz wymuszeniami dynamicznymi. Nabycie praktycznych umiejętności w zakresie rozwiązywania równań różniczkowych mechaniki wyższych rzędów. Możliwości zastosowania sztucznej inteligencji w zagadnieniach inżynierskich.

a) podstawowa:

1. Gumiak M., Rakowski J.: Mechanika konstrukcji prętowych w ujęciu macierzowym. Poznań, 2012.

2. Kączkowski Z.: Płyty. Obliczenia statyczne. Arkady, Warszawa 2000.

3. Woźniak Cz.: Mechanika sprężystych płyt i powłok. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.

4. Kleiber M.: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995.

b) uzupełniająca:

1. Praca zbiorowa: Mechanika budowli z elementami ujęcia komputerowego (t.I + t.II). Arkady, Warszawa 1984.

2. Rakowski G.: Mechanika budowli. OWWSEiZ, Warszawa 2004.

3. Litewka P., Sygulski R.: Wybrane zagadnienia zaawansowanej mechaniki budowli. Poznań, 2012.

4. Rakowski G., Kacprzyk Z.: Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Warszawa 2016.

5. Carpintieri A.: Structural mechanics: a unified approach. Taylor & Francis, Milton Park, Abingdon, Oxon 1997 (digital version 2006).

Identyfikuje i opisuje zachowanie konstrukcji złożonych w zakresie statyki, stateczności i dynamiki. Rozwiązuje układy powierzchniowe wykorzystując metodę różnic skończonych. Stosuje efekty nieliniowe geometryczne i fizyczne w analizach. Rozwiązuje złożone układy mieszane stosując metodę sił i przemieszczeń. Stosuje sieci neuronowe w analizach doświadczalnych. Potrafi wybrać metodę i rozwiązać zagadnienie inżynierskie.

Egzamin pisemny z wykładu uznaje się za zdany w sytuacji udzielenia 60% poprawnych odpowiedzi.

Projekty oceniane w zakresie poprawności przedłożonych rozwiązań a obrona identyfikuje osiągnięcie założonych celów utylitarnych. Ocenę pozytywną uzyskuje się wyłącznie w sytuacji poprawnej realizacji prac oraz udzieleniu 60% poprawnych odpowiedzi w fazie obrony.