Modelowanie w-1

Obieralny

Opanowanie i rozwinięcie umiejętności kształtowania i modelowania różnych rodzajów powierzchni, wynikających z gestu twórcy, emocji, charakteru narzędzia oraz rodzaju materiału i tworzywa.

Uświadomienie roli faktury powierzchni, jej wagi i znaczenia w projektowaniu otoczenia człowieka. Przedmiot zakłada w swoim programie logiczno-wynikowe przejście od sposobu modelowania powierzchni do organizacji przestrzeni wynikającej z takiego, a nie innego sposobu fakturalnego jej traktowania.

Stworzenie układu kompozycyjnego w oparciu o zjawisko figura i tło, minimum czterech płaskich obiektów, zorientowanych w sposób uporządkowany, zrealizowany w materiałach trwałych poprzez ideowe i strukturalne kształtowanie charakteru ich powierzchni. Poszukiwanie relacji pozytyw-negatyw, wykazanie wzajemnego oddziaływania, znaczenia kierunku padania światła w zależności od zmienności czynników formalnych faktury powierzchni, poruszenie aspektu aplikacji i jej znaczenia.

S.E. Rasmussen, Odczuwanie architektury , 1962, wyd. polskie 1999;

Ch. Norberg–Schulz, Bycie, przestrzeń i architektura , 1971, wyd. polskie 1999;

St Kościelecki, Problemy formy i wyobraźni plastycznej , 1980;

E. Gombrich, Sztuka i złudzenie , PIW, 1981;

L.A. Žadova, Poszukiwania i eksperymenty , Wydawn. Artyst. i Film. W-wa 1982;

W. Kandynsky, Punkt, linia a płaszczyzna , PIW 1986;

opracowania dotyczące sztuki i architektury bizantyjskiej, orientalnej i ludowej; katalogi materiałowe

Student:

- zna zasady kompozycji (otwartej, zamkniętej, dynamicznej, statycznej)

- dysponuje szerokim spektrum wiedzy o rodzajach powierzchni wynikających z charakteru materiału

- tworzy układ kompozycyjny w oparciu o zjawisko figura i tło

- sprawnie posługuje się technologią sztukatorską

- opracowuje zagadnienia programowe w zespole

- potrafi dokonać zmiany znaczeniowej

- ocenia jakość wykonanej pracy

Forma zaliczenia: Ocena realizacji tematu pod względem jakości formalnych i ideowych.

Ocena dostateczna:

- student osiąga przedmiotowe efekty kształcenia

Ocena dostateczna plus:

- student spełnia kryteria na ocenę dostateczną oraz przejawia inicjatywę w poszukiwaniach

Ocena dobra:

- student spełnia kryteria na ocenę dostateczną plus i wykazuje nowatorstwo w poszukiwanych rozwiązaniach

Ocena dobra plus:

- student spełnia kryteria na ocenę dobrą i wykazuje dążenie do doskonalenia technik warsztatowych

Ocena bardzo dobra:

- student spełnia kryteria na ocenę dobrą plus i sprawnie posługuje się technikami warsztatowymi

Sposoby weryfikacji:

obecność na zajęciach i korekty, rozmowa z prowadzącym, przegląd prac wykonanych w ramach zajęć: poliptyku odlewów płyt gipsowych w układzie pozytyw-negatyw