Chemia organiczna

Obowiązkowy

Chemia ogólna i nieorganiczna BT1101

Student powinien posiąść umiejętność posługiwania się terminologią i nomenklaturą chemiczną; opisywania właściwości organicznych związków chemicznych oraz stanów materii; przedstawiania reakcji chemicznych za pomocą równań; wykonywania obliczeń chemicznych; wykorzystywania podstawowych technik laboratoryjnych; wykonywania analiz jakościowych i ilościowych.

Wprowadzenie do chemii organicznej, jako chemii związków węgla. Wiązania chemiczne i hybrydyzacja orbitali atomowych w związkach organicznych. Alkany. Chlorowcopochodne. Alkeny, alkiny, dieny. Nazewnictwo, właściwości fizyczne i chemiczne, izomeria związków organicznych. Typy reakcji organicznych. Typy i wybrane mechanizmy reakcji w chemii organicznej. Węglowodory aromatyczne. Budowa i właściwości pierścieni aromatycznych. Alkohole, fenole, etery. Związki karbonylowe. Aldehydy i ketony. Budowa grupy karbonylowej. Związki zawierające azot, siarkę oraz związki metaloorganiczne. Aminy alifatyczne i aromatyczne, związki nitrowe. Kwasy karboksylowe i ich pochodne. Kwasy dikarboksylowe, hydroksykwasy. Bezwodniki i chlorki kwasowe. Estryfikacja jako reakcja odwracalna. Tworzywa sztuczne. Związki organiczne w środowisku. Otrzymywanie i właściwości wybranych związków organicznych i ich pochodnych. Charakterystyczne reakcje podstawowych grup związków organicznych oraz ich mechanizmy. Analiza ilościowa i jakościowa w chemii organicznej. Wyodrębnianie, oczyszczanie oraz metody identyfikacji związków organicznych: metody chromatograficzne, wybrane metody spektroskopowe.

J. Bryłka, R. Świsłocka, W. Lewandowski, „Repetytorium z chemii nieorganicznej i organicznej”, Wydawnictwa Politechniki Białostockiej, Białystok 2002 (podręcznik).

Hart Harold: Chemia organiczna - krótki kurs. 2006

Białecka-Florjańczyk Ewa: Chemia organiczna / Ewa Białecka-Florjańczyk, Joanna Włostowska. 2005

Marzec Halina: Chemia organiczna : przewodnik do ćwiczeń dla kierunków przyrodniczych. 2005

McMurry John: Chemia organiczna.

A. Kołodziejczyk, „Naturalne związki organiczne” PWN Warszawa 2005.

R. Walczyna, J. Sokołowski, G. Kupryszewski, „Analiza związków organicznych”, Wydawnictwo UG Gdańsk 1996.

R. Kasprzykowska, A.S. Kołodziejczyk, K. Stachowiak, E. Jankowska „Preparatyka i analiza związków naturalnych” Wydawnictwo UG 2009.

Przemysław Mastalerz: Chemia organiczna. Wydawnictwo Chemiczne, Wrocław 2000, wydanie I.

Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmująca kluczowe zagadnienia z zakresu chemii organicznej.

Ma uporządkowaną wiedzę z zakresu technik i metod identyfikacji preparatów organicznych oraz charakteryzowania substancji chemicznych i biochemicznych.

Potrafi opracować wyniki z zakresu wykonywanego ćwiczenia laboratoryjnego i przygotować sprawozdanie z realizacji tego zadania

potrafi oznaczać właściwości fizyczne i chemiczne związków chemicznych i materiałów stosowanych w biotechnologii, przewidywać reaktywność związków chemicznych na podstawie ich budowy.

Potrafi przeprowadzić syntezy prostych związków chemicznych w skali laboratoryjnej oraz wyizolować i pozyskiwać proste surowce lub produkty biotechnologiczne z surowców naturalnych.

Ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole i ponoszenia odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania.

Laboratorium

W ramach ćwiczeń laboratoryjnych student wykonuje dziesięć ćwiczeń praktycznych, pracując w grupach 3-4 osobowych. Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie dwóch kolokwiów oraz sprawdzianów z przygotowania do ćwiczeń i sporządzonych sprawozdań z przebiegu doświadczeń. Za kolokwium student może otrzymać maksymalnie 30 pkt, za wejściówkę 5 pkt. Ocena końcowa jest wypadkową z uzyskanych wszystkich punktów.

- student otrzymuje ocenę niedostateczną, jeśli nie osiągnął wymaganych efektów kształcenia (poniżej 50% całkowitej ilości punktów możliwych do uzyskania)

- student otrzymuje ocenę dostateczną, jeśli osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym (51-60% punktów)

- student otrzymuje ocenę dostateczną +, jeśli osiągnął efekty kształcenia w stopniu dostatecznym + (61-70% punktów)

- student otrzymuje ocenę dobrą, jeśli osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym (71-80% punktów)

- student otrzymuje ocenę dobrą +, jeśli osiągnął efekty kształcenia w stopniu dobrym + (81-90% punktów)

- student otrzymuje ocenę bardzo dobrą, jeśli osiągnął efekty kształcenia w stopniu bardzo dobrym (91-100% punktów)

Wykład:

Przed końcem semestru studenci otrzymują zestaw ok. 80 pytań z zakresu tematyki wykładów realizowanych podczas całego semestru.

W sesji egzaminacyjnej studenci piszą egzamin końcowy, na który składa się 6 pytań, za które może otrzymać po 10 pkt za każde pytanie. Wystawiane oceny następuje wg poniższego schematu:

50% - 60% całkowitej liczby punktów dst

61% - 70% całkowitej liczby punktów dst+

71% - 80% całkowitej liczby punktów db

81% - 90% całkowitej liczby punktów db+

91% - 100% całkowitej liczby punktów bdb