Historia urbanistyki GS1103
Wykład (zaliczenie) (WYK-Z) Semestr zimowy 2014/15

1. Broniewski T., Historia architektury dla wszystkich, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław - Warszawa – Kraków - Gdańsk1980. 2. Koch W. Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne, Arkady, Warszawa 1996.

3. Ostrowski W., Wprowadzenie do historii budowy miast. Ludzie i środowisko, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1996. 4. Sztuka świata, t.: I-X, red. W. Włodarczyk, Arkady, Warszawa 1996. 5. Wróblewski T., Zarys Historii budowy miast, OSSOLINEUM, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1971.

EK1- Rozpoznaje i opisuje podstawowe epoki i style architektoniczne europejskiego kręgu kulturowego

EK2- Kojarzy związek pomiędzy sposobem budowy miast a uwarunkowaniami historycznymi epoki, w której powstały

Ek3- Wiąże i odnosi historyczne procesy urbanistyczne zachodzące na terenie Polski do zjawisk ogólnych

EK4- Interpretuje współczesne zjawiska urbanistyczne

EK5- Rozumie potrzebę nieustannego rozszerzania swoich wiadomości z zakresu urbanistyki współczesnej

RYGORY ZALICZENIA PRZEDMIOTU:

udział w zajęciach

zaliczenie kolokwium „połówkowego” – z zakresu teoretycznych pojęć omawianych na wykładach , w okolicach połowy semestru – termin zostanie ustalony ze studentami na wykładzie

zaliczenie kolokwium końcowego - egzaminu zerowego.

OCENA KOŃCOWA Z PRZEDMIOTU:

Ocena końcowa z przedmiotu zostanie określona na podstawie oceny uzyskanej za kolokwium, pracę pisemną i jej obronę.

Ocena końcowa z przedmiotu może być podwyższona o pół stopnia na wniosek prowadzącego zajęcia.

Osoby, które uzyskają jako ocenę końcową 2,5 mogą ubiegać się o ustalenie zasad poprawy tej oceny.

Ogólny zakres tematyczny wykładów:

Miasta starożytnego Egiptu, Mezopotamii, Persji.

Miasta starożytnej Grecji.

Grecja hellenistyczna, miasta starożytnego Rzymu.

Miasta średniowieczne.

Zamki średniowieczne, wyprawy krzyżowe.

Kolokwium połówkowe

Miasta renesansowe, plany teoretyczne.

Miasta barokowe.

Barokowe założenia pałacowo-parkowe.

Miasta doby neoklasycyzmu.

Miasta przemysłowe.

Miasta amerykańskie.

Miasta początku XX w.

Kolokwium końcowe- egzamin „0”

wpisy

Szczegółowy zakres tematyczny wykładów:

Czynniki urbanistyczne wg T. Tołwińskiego: warunki przyrodzone, czynnik gospodarczy, warowność, komunikacja, obyczaj i prawo, kompozycja urbanistyczna. Miasta starożytnego Egiptu, (st. Państowo- kompleks piamidy Dżosera; śr. Państwo- El-Lahun, kahun, Karnak; N. Państwo – Deir el Medina, Tell el Amarna –zach. Teby; osady rzemieslników i robotników pracujacych przy budowie piramid i swiatyń) ,

Miasta Mezopotamii (Ur Sumerowie; Asyria- Niniwa, ,Assur, Durszarukin- Chorsabat ; Babilon - Babilon) Persji (Persepolis, Suza).

Miasta starożytnej Grecji. Pojęcie polis i agory. Okres archaiczny, egejski (Knossos, Mykeny, Tyryns), klasyczny (Milet – Hippodamos, Priene, Ateny klasyczne – akropol Peryklesa)

Grecja hellenistyczna (Aleksandria, Faros, Pergamon). Miasta starożytnego Rzymu, fora rzymskie (Forum Romanum, Cezara, Augusta, Pacis, Nerwy, Trajana) , pojęcie „obozu rzymskiego”, Pompeje.

Miasta średniowieczne. Typowe plany urbanistyczne średniowieczne wg T. Tołwińskiego: jednoosiowy, dwuosiowy, szachownicowy. Schematyczny plan miasteczka średniowiecznego założonego na prawie magdeburskim. Charakterystyka ogólna. Pojecie budowy na „surowym korzeniu”. Grupa miast o prymitywnej budowie i organizacji. Miasta budowane pod wpływem czynnika kompozycji urbanistycznej, organizacji i prawa. Włoskie miasta średniowieczne: Orvieto, Asyż, Perugia, San Giminiano

Miasta średniowieczne Francji: Carcassone, Mont Saint Michele, Montauban Aigues Mortes (wyprawy krzyżowe), Arles, St. Denis.

MMIasta średniowieczne c.d. Szwajcaria: Genewa, Zurych, Berno, Fryburg. Niemcy: Kolonia, Akwizgran, Erfurt, Villingen, Lubeka. Czechy – Praga.

Grody polskie do XIII w.

Miasta Kazimierza Wielkiego – Małopolska. Kraków.

Miasta śląskie – Wrocław, Trzebnica, Lwówek Śląski, Środa Śląska, Złotoryja, Strzelin, Wołów, Świdnica, Żory, Brzeg.

Pomorze. Chełmno, Chełm, miasta krzyżackie: Gniew, Elbląg, Toruń, Malbork; Gdańsk.

Wielkopolska. Gniezno, Poznań, Kalisz, Krobia, Kórnik, Pyzdry, Środa. Typy rynków miejskich w Wielkopolsce.

Mazowsze. Płock, Pułtusk, Warszawa :Stare i Nowe Miasto, Ciechanów.

Miasta renesansowe (Siena, Wenecja, Florencja, Rzym- Plac della rotonda, pl. S. Maria in Trastevere, Piazza Navona, znaczenie urbanistyczne pomników (Padwa, Wenecja, Florencja), studia i projekty teoretyczne.

Renesans w Polsce - Zamość, Żółkiew.

Miasta barokowe. Barok rzymski :Plac Kapitolu, P. del Poppolo, Piazza Farneze, Plac sw. Piotra, Piazza di Spagne

Francja w wieku XVII i XVIII. Nancy, Paryż (Place Royale (des Vosges), place des Victoires, Place Concorde (Zgody), Place Vendome, Rozbudowa Luwru, Wersal.

Polskie miasta barokowe – założenia pałacowo-ogrodowe. Choroszcz, Supraśl, Zabłudów, Tykocin.

Warszawa w XVIII w- oś saska, zamek Ujazdowski + Łazienki założenie stanisławowskie, (zmiany na Krakowskim Przedmieściu, plac Trzech Krzyży)

Rosja. Kremle, monastery. (Nowogród Wielki, Psków, Suzdal,, Zagorsk, Rostow, Kijów, Moskwa). Petersburg.

Miasta doby neoklasycyzmu. Anglia - Edynbyrg, Bath, Londyn po 1666 r. – wybrane place. Niemcy Freudenstadt, Karleruhe ,Rosja – Twier, Francja –Paryż, wielka oś paryska; Anglia – Bath, Edynburg, Włochy – Rzym P. del Poppolo).

Polskie miasta przemysłowe XIX w. – Łódź, Zgierz, Częstochowa,.

Działalność Hausmanna – przebudowa Paryża poł. XIX w. Miasta przemysłowe.

Miasta amerykańskie. Boston, Baltimore, Philadelphia, Detroit, Chicago, Nowy Jork

wykład